26 marca 2010 r. po raz kolejny spotkaliśmy się w Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta”, aby w gronie seniorów obejrzeć wystawę , której tytuł brzmi „Gender check – Sprawdzam płeć”. Ponad pięćdziesięcioosobowa grupa miała możliwość zapoznania się z pracami prezentującymi kobiecość i męskość w sztuce socjalizmu Europy Wschodniej. W informacji dotyczącej wystawy czytamy: Wystawa Gender check/ Sprawdzam płeć! Kobiecość i męskość w sztuce Europy Wschodniej to pierwszy reprezentatywny przegląd sztuki wschodnioeuropejskiej poświęconej problematyce ról płciowych od lat 60. ubiegłego wieku. Dwie dekady po upadku muru berlińskiego kuratorka Bojana Pejić wraz z zespołem ekspertów z 24 krajów zestawiła obszerną ekspozycję, obejmującą ponad 400 prac – malarstwo, rzeźbę, instalacje, fotografie, plakaty, filmy i wideo. Z dzieł ponad 200 artystów wyłania się złożony, wielowymiarowy obraz tego mało znanego rozdziału najnowszej historii sztuki.
Prezentacja zainicjowana i wspierana przez fundację ERSTE Stiftung, prezentowana w Museum Moderner Kunst w Wiedniu śledzi przemiany, jakim ulegały w sztuce stereotypowe wyobrażenia na temat ról kobiet i mężczyzn w konkretnych warunkach społeczno – politycznych. Odtwarza te relacje w ujęciu chronologicznym i tematycznym. Do lat 60. propagandowe hasła socjalistycznego społeczeństwa o równouprawnieniu płci nie znajdowały potwierdzenia w sztuce, gdzie kobiety artystki były często spychane na margines. Po okresie zbiorowych utopii sterowanych polityką państwa aż do upadku komunizmu rozwijają się tendencje do indywidualizacji i liberalizacji. Od lat 70. oglądamy kobiecość i męskość w nowych formułach – wystawa wydobywa m.in. nurt sztuki performatywnej kobiet, bazującej na refleksji nad własnym ciałem, tożsamością i kliszach związanych z tzw. kobiecością. Ukazuje jak konserwatyzm lat 80. i odradzające się tendencje nacjonalistyczne, patriarchalne a jednocześni upadek komunizmu, wpływały na powrót do konserwatywnego sposobu pojmowania płci i jak z tym wyzwaniem radziła sobie sztuka współczesna. Wystawę przygotowano we współpracy z Museum Moderner Kunst w 
Wiedniu. Jej kuratorem jest Bojana Pejić.Po obejrzeniu wystawy przy kawie i ciasteczkach odbyła się miła dyskusja na tematy płci oraz spojrzenia na nią oczami zwiedzających seniorów. Następne spotkania w Zachęcie, pozwalające seniorom na bezpłatne obejrzenie wystawy „Gender Check”, odbędą się o godz. 12.00 w następujących terminach: 23.04.2010, 21.05.2010 i 2.07.2010. Partnerem cyklu spotkań edukacyjnych „Patrzeć/zobaczyć. Sztuka współczesna i seniorzy”, w ramach którego organizowane są spotkania w Zachęcie jest Emporia Telecom.
Serdecznie zapraszam!
Wasza Jadwiga
W piątek 26 lutego wybrałam się na wystawę do Zachęty. Razem ze mną moja przyjaciółka oraz około pięćdziesięciu osób w wieku emerytalnym. Partnerem cyklu spotkań dla seniorów, w tym tej właśnie imprezy, jest firma Emporia Telecom, producent telefonów dla osób starszych. Jak się okazało, jest to cykl spotkań edukacyjnych „Patrzeć – zobaczyć. Sztuka współczesna i seniorzy”, który jest organizowany przez Zachętę Narodową Galerię Sztuki. Spotkania dla seniorów odbywają się raz w miesiącu, a uczestnictwo w nich jest bezpłatne. W ten piątek mieliśmy możliwość zwiedzenia wystawy fotografii Allana Sekuli o nazwie „Polonia i inne opowieści”. Allan Sekula, urodzony w 1951 r. znany artysta amerykański, ceniony jest przede wszystkim za fotografie i filmy dokumentalne. Był uczniem Johna Baldessariego i Herberta Marcause’a. Rozpoczynając swoją działalność artystyczną w latach siedemdziesiątych poddawał krytyce utrwalone mity społeczne, a także konwencjonalne sposoby prezentacji i odbioru sztuki. W centrum jego zainteresowań jest człowiek, bezsilny wobec wielkiego, globalnego kapitału oraz geopolityki. Artysta wierzy, że sztuka, choć nie podważy tego porządku, może demaskować i rozbijać jego hegemonię. Wystawa „Polonia i inne opowieści” jest pierwszym indywidualnym pokazem artysty. Dotyczy dwóch głównych zagadnień społecznego zaangażowania oraz połączenia tego, co prywatne z tym, co powszechne i uniwersalne. Znajdujemy tu wątki osobiste, związane z jego polskimi korzeniami, jak i ogólnym problemem emigracji, Polonii chicagowskiej oraz politycznych i gospodarczych relacji polsko-amerykańskich. Mogliśmy zobaczyć dwie grupy fotografii, pierwszą z roku 1990 , kiedy artysta przyjechał po raz pierwszy do Polski oraz fotografie z roku 2009. Jest to swoistego rodzaju kontrapunkt: rok 1990 i rok 2009. Przemiany w Polsce, które doprowadzają nas do wstąpienia do NATO i Zjednoczonej Europy. Osobistym wątkiem jest na tej wystawie krytyczne podejście do najbliższych obszarów życia: rodziny i pracy. Zwróciłyśmy uwagę na: „Rozważania nad tryptykiem”, „Bajki o przemyśle lotniczym” jako krytyczną analizę mieszczańskiej, amerykańskiej rodziny artysty oraz „Czekając na gaz łzawiący” najsłynniejszą pracę, dokumentującą protest alterglobalistów w Seattle w roku 1999.