od lewej Andriej Antropow vice prezydent BEC, Brian Agerbak sekretarz, Gregory Verpoorten prezydent BEC, Joao Matos vice prezydent BEC, Murat Omelnik vice prezydent BEC

Na zaproszenie Badminton Europe Confederation  (BEC) polecieliśmy  z Andrzejem do Paryża  na Europejski  Kongres Badmintona czyli doroczne posiedzenie Annual  Delegates Meeting oraz  2015 BEC Awards Gala, które w dniu 18.04.2015 r odbywały się w Hotelu NOVOTEL Hotel Paris Tour Eiffel. Coroczne spotkania  ludzi z całej Europy są okazją do podsumowań ubiegłego roku, sezonu sportowego a także do przekazania  niezbędnych informacji dotyczących przyszłości europejskiego i światowego badmintona. Będąc przez lata prezesami Polskiego Związku Badmintona  (1977- 1991 Andrzej i 1991 – 2004 aja) obligatoryjnie braliśmy udział w tych wydarzeniach. Później doszły również obowiązki wynikające z pracy (wolontariatu) na rzecz Europejskiej Unii Badmintona, która zmieniła nazwę na Badminton Europe (czyli  Europejską Konfederację  Badmintona). Andrzej był członkiem EBU Council w latach 1985-1989 piastując stanowisko wice prezydenta. W latach 1986 -2007  pracowałam na rzecz  europejskiego badmintona pełniąc różne funkcje w EBU  Council: członka Komisji Rozwoju w 1986 –1993,

Andrzej Szalewicz, Jadwiga Ślawska Szalewicz

Dyrektora Marketingu 1997-2001, Dyrektora Rozwoju 2001-2005, i Vice Prezydenta BE w latach 2004-2007. Od roku 2008 jesteśmy zapraszani jako goście honorowi na każde doroczne spotkanie i tylko ważne wydarzenia rodzinne od czasu do czasu były przyczyną naszej absencji.

Paryż jest  magicznym miastem, które przyciąga turystów z całego świata. Trudno było odrzucić zaproszenie do „miasta świateł” ,z którym wiążą nas wspaniałe  przeżycia.

Pamiętnym wydarzeniem, dla mnie jednym z największych był Kongres Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego MKOL z okazji  100 lecie Igrzysk Olimpijskich.  To właśnie do Paryża  w roku 1996 zaproszono  ludzi sportu   całego sportowego świata  aby  świętować  nowożytne igrzyska olimpijskie. Baron Pierre de Coubertin francuski historyk i pedagog uważał sport nie tylko za środek hartowania ciała, ale przede wszystkim za uniwersalną metodę wychowania współczesnego człowieka w duchu pokoju. Idea ta stała się podstawą nowożytnego ruchu olimpijskiego.

„…W 1776 roku, w miarę wzrostu zainteresowania archeologią antycznej Grecji i Rzymu, ustalono topografię terenów Olimpii, zidentyfikowano wiele obiektów znanych z najróżniejszych przekazów starożytnych autorów. Pod koniec XVIII wieku odkopano słynną świątynię Zeusa, ale dopiero od połowy XIX wieku prace archeologiczne ruszyły naprzód pełna parą. Rozkopano cały rejon Olimpii, odnajdując tysiące pozostałości po starożytnych igrzyskach, różnych zabytków budowlanych, przedmiotów z brązu, monet, wyrobów ceramicznych, kamieni z napisami, posągów, a więc całe bogactwo, które towarzyszyło olimpiadzie. W wyniku tych wykopalisk o Olimpii zrobiło się głośno na całym świecie. Pierwsze udokumentowane igrzyska olimpijskie dedykowane bogu Zeusowi zorganizowali Grecy w 776 roku p.n.e. Prawdopodobnie organizowano je już dużo wcześniej. Jak podaje historyk sportu dr Maria Rotkiewicz przez 1168 lat rozegrano 293 igrzyska w Olimpii. Na czas ich trwania zawieszano wojny i ogłaszano pokój boży, przerywano także procesy sądowe i wykonywanie wyroków śmierci. Nowe odkrycia archeologiczne przemawiały do wyobraźni wielu ludzi i stąd też stopniowo dojrzewał pomysł odrodzenia igrzysk. Inicjatorem i organizatorem pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich był Pierre de Coubertin, prezes Międzynarodowego Komitetu Igrzysk Olimpijskich MKOL (1895 – 1925). Dzięki staraniom barona w 1896 roku w Atenach rozegrano pierwsze igrzyska ery nowożytnej. Od starożytnych dzieliło je aż półtora tysiąca lat. W czasach zaostrzania się konfliktów między mocarstwami europejskimi, zmierzającymi ku pierwszej wojnie światowej, Pierre de Coubertin chciał wskrzesić olimpijską ideę pokoju i jedności między narodami. I rzeczywiście, pierwsze igrzyska stanowiły świadectwo jedności świata. Ich zwycięscy dostawali srebrne i miedziane medale oraz gałązki oliwne na wzór starożytnej tradycji. Coubertin  zaprojektował m.in. flagę olimpijską – pięć kolorowych splecionych ze sobą kół symbolizujących poszczególne kontynenty. Symbolem trwałości i ciągłości idei olimpijskiej stał się ogień olimpijski. Francuz był inicjatorem olimpijskich konkursów sztuki oraz złotym medalistą w dziedzinie literatury podczas Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie w 1912 roku…” Obecnie decyzją Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego igrzyska odbywają się co 2 lata na przemian letnie i zimowe.

Rok 1996 był szczególnym dla nas, Andrzej jako Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego, brał udział w Kongresie 100 lecia Sportu, który miał niecodzienną oprawę. Jako żona VIPa wraz z innymi małżonkami członków MKOL i prezesów NKOL miałam możliwość zwiedzania Paryża w niecodzienny sposób. Odbylismy długą podróż po Sekwanie w towarzystwie znakomitej tłumaczki, która opowiadała nam ploteczki o mijanych budynkach belle epoque i osobach mieszkających w nich nie tylko w przeszłości ale też obecnie. W ten sposób miałam możliwość z daleka zobaczyć apartament Jeanne Moreau, Most Arcybiskupi z Katedrą Notre Dame, Most Aleksandra III ukończony w roku 1900, Luwr widoczny z Sekwany , Pont du Caroussel koło Luwru, Mały Most- Petit Pont, most przy porcie rzecznym Wieży Tour d Eiffel, Most Św. Michała, Most Zakochanych, Nowy Most z roku 1578.

Paryż widziany z okien hotelu

Notre Dame de Paris ulubiony zabytek paryżan ale i turystów z całego świata, przykład francuskiego gotyku, w którym znajdziemy polskie ślady, m.in. relikwie Krzyża Świętego, które w 1669 r. wykradł z Polski i wywiózł nad Sekwanę król Polski Jan II Kazimierz Waza (ur.  22 marca 1609  w Krakowie, zm. 16 grudnia 1672  w Nevers). Syn króla Polski i Szwecji Zygmunta III Wazy i Konstancji Habsburżanki, arcyksiężniczki austriackiej. Przyrodni brat Władysława IV Wazy. Kawaler  Orderu Złotego Runa. Abdykował w 1668 roku, przerywając ciągłość dynastyczną. Był ostatnim członkiem rodu Wazów, po kądzieli spokrewnionym z Jagiellonami.

Oprócz tej wspaniałej wycieczki statkiem po Sekwanie,  mieliśmy możliwość zwiedzania Wersalu, który był na kilka godzin dostępny tylko dla naszej grupy. Cóż za wrażenie. W Wersalu byłam kilkakrotnie, zawsze w tłumie turystów, a tu nagle tylko cztery grupy po około 45 osób. Cicho, wspaniale, i wtedy wydawało mi się, że towarzyszą nam duchy mieszkańców pałacu wersalskiego. Zresztą spędziliśmy tam wiele godzin,

Notre Dame de Paris

bowiem pokazano nam ogrody pałacowe, fontanny o których powinnam chyba napisać osobny post, gdyż stanowią doskonałą do dzisiaj inżynierię ogrodowo –wodno- budowlaną, a system zasilania wodą jest taki sam od lat. Cóż za wspaniała konstrukcja.  Park wersalski zajmuje obszar o powierzchni 800 ha. Znajduje się w nim ogród zaprojektowany przez Andre Le Notre’a  o powierzchni 250 akrów, który jest uważany za pierwowzór ogrodu w stylu francuskim, ze względu na swe eleganckie rozplanowanie i dekoracje. Został zaprojektowany jako dopełnienie pałacu. W północnej części parku znajdują się pałacyki Grand Trianon, Petit Trianon,  kolejne ogrody, oraz Hameau de la Reine czyli mała wiejska wioska wybudowana dla królowej Marii Antoniny. W południowej części parku położona jest domena La Lanterne, użytkowana w  piatej republice przez francuskich premierów, od 2007 pełniąca funkcję rezydencji pomocniczej prezydentów Francji. Więcej o ogrodach w Wersalu możecie przeczytać tutaj :  http://pl.wikipedia.org/wiki/Pa%C5%82ac_wersalski

Tyle na dzisiaj o Paryżu, o badmintonie, Kongresie BEC 2015 ,  Kongresie 100 lecia Sportu 1996  a także moich wspomnieniach z wycieczki życia po Wersalu i jego wspaniałych ogrodach. Na temat Wersalu napisano wiele książek, ja też mam ich kilka, dlatego nie będę pisała o  jego historii, chcę razem z wami wspominać Paryż i ludzi jakich spotykałam i nadal spotykam z którymi przez wiele lat pracowałam, a dzisiaj szczerze mogę powiedzieć mam przywilej wielki nazywać ich Przyjaciółmi. Zapraszam !

CDN.