Wielu moich kolegów badmintonistów z całego świata odwiedza mój  blog, dlatego Beata Moore tłumaczy niektóre moje wpisy dotyczące historii badmintona w Polsce, aby  więcej osób mogło poznać historię tej dyscypliny. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z jakim trudem i jakim kosztem rodziła się siła i późniejsze sukcesy polskiego badmintona. Dlatego postanowiłam kontynuować ten cykl artykułów oddając tym samym hołd tym wszystkim minionym działaczom, dzięki którym dzisiejszy badminton odnosi sportowe sukcesy. 

It was year 1982 when during Polish Badminton Association meeting, Zbigniew Przybylski, director of  Head of Physical Culture and Sport Department at Voivodeship Office  in Opole suggested shyly, why don’t we build badminton sport hall in Głubczyce? Total silence in the meeting room. Sport Hall? In Głubczyce? Unthinkable! Many years passed before the process started. In 1986 the first plans and drawings were presented by the team from Głubczyce: Marian Masiuk director of Centre of Sport and Recreation, Bohdan Chomętowski- president of Badminton  District Council in Głubczyce, Jerzy Kozłowski president of club  LKS Technik Głubczyce, Ryszard Borek national coach, as well as representatives of Głubczyce Town Hall.

All of them were very well prepared to answer all technical questions, the height – it needed to be at least 11 metres high and big enough for at least 6 courts, plus some viewing platforms, so approximately 34 x 50 metres, with changing rooms, coaches’ room, and management room. There was also a plan for a hotel with 56 rooms – that was essential for tournaments and other events. The plan was submitted to Central Committee of Physical Culture and Tourism and we hoped that they will support our vision. To our delight the plan was accepted (and put into central plan!!! of  Central Committee of Physical Culture and Tourism) and in 1988, building of the first badminton sport hall in Poland  has started.  Marian Renke leading in 1984   Central Committee of Physical Culture and Tourism  together with the Investment Department guaranteed the funds for the build. Activists from Glubczyce also put a lot of effort into getting some funds from local authorities. All looked good, to good to last! In 1985 Bolesław Kapitan became the minister of Sport and yet again many more meetings so as the financial support wasn’t dropped.  In 1987-1988  Bolesław Kapitan was replaced by Aleksander Kwaśniewski, so yet more meetings and talks! Not sure how many meetings, but me and Andrzej Szalewicz, president of the Polish Badminton Association were frequent guests in the Ministry of Sport ( former Central Committee of Physical Culture and Tourism) and  Marian Masiuk who was in charge of the build wrote countless letters – all that enabled us to survive until 1989.

Truly difficult years started in 1991 as there was a general chaos due to economic and political changes in Poland. There was very little money for continuing with the build. Luckily the team led by Marian continued the work, hoping that any day more money will be arranged. Then, Andrzej Szalewicz was elected a new President of the Polish Olympic Committee. He was the very first president who was not involved in Communist Party; in fact, he was fired from ZAE „POLON” company for protecting Solidarity members. Andrzej Szalewicz was at the same time the President of the Polish Badminton Association and Union of the Polish Sports Associations. We hoped that Andrzej’s new position will help with getting more funds to put a roof on an unfinished sport hall.  There were many changes in the structure of Ministry of Sport and  people who were heading it (there were six, Zygmunt Lenkiewicz, Michał Bidas, Zygmunt Zalewski, Marek Paszucha, Stefan Paszczyk, Jacek Dębski).

We did not give up hope though, we could not let the unfinished building rot, we had to find the way to buy more materials and continue. Andrzej Szalewicz and I persuaded Eugeniusz Pietrasik, the vice Chairman of Ministry of Sport and also President of Polish Olympics Foundation and vice president Polish Olympic Committee to visit Głubczyce. First a quick visit to the building site, than a several hours long discussions. It was a truly successful meetings, as the funds to finalise the build in the next three years were granted.  Just before finishing the sport hall another blow, we heard from the Głubczyce  Town Hall, that the hotel that was an integral part of the build was sold. All in the glory of law! Unbelievable and sad but true.

The overall cost of the sport hall was 25 billion of old Polish zlotys.( for today 2.500.000 Polish zlotys = ca 600.000 Euro)

On the 5^th of July of 1996, after of 8  long years  investments,  the sport hall was officially opened. At the same time, the Badminton Centre of Olympic Preparation was opened too. During the ceremony, we wished Katarzyna Krasowska player good luck, who with the coach Ryszard Borek left for the Atlanta Olympic Games 1996.

Andrzej Szalewicz received from representatives of Glubczyce Town Hall the title of the “Honourable Citizen of Glubczyce” for his involvement in sport. Marian Masiuk, the chief of the build and OSiR director received the golden medal of Eminent Physical Culture Activist.

President of   Regional Council  LZS, Władysław Czaczka and Jadwiga Szalewicz given medals to Zbigniew Michałek, president of Agricultural Conglomerate Public Company

for his support in the build of the sport hall.  

I would like to mention, that many other people and companies help with the build of the badminton sport hall in Głubczyce, and here are some names:  Trade  Co-op  Ltd. Budomex, Zofia Jarugowska, Bronisław Chmielewski, Eugeniusz Bugnar, Adam Wołoszyn, Roman Świderski, Dariusz Kozłowski as well as: Apoloniusz Iwanów, Krzysztof Kunicki, Jerzy Liberadzki, Krystyna Bartnik, Bożena Domagała   (Head of Physical Culture and Sport Departament of Voivodeship Office) , Władysław Czaczka,  Andrzej Walczak, Kazimierz Bernacki, Głubczyce Town Hall, Council Community of Głubczyce and its president Jan Wac and many many more, whose names I simply can’t remember.

For me and Andrzej Szalewicz these are unforgettable memories!

Jadwiga Ślawska Szalewicz

Andrzej Szalewicz

Warszawa 3.07.2013

Blog ten bierze udział w konkursie na Blog Roku 2010 możesz na niego zagłosować wysyłajac sms

na numer 7122 o treści A00277

Jak zwykle co roku w pierwszy weekend stycznia spotyka się olimpijska brać. Tym razem spotkanie odbyło się w dniu 10 stycznia 2011 roku w Centrum Olimpijskim w Warszawie, ponieważ zaproszenie otrzymałam, wybrałam się z wielką radością, gdyż podczas tych noworocznych spotkań, mamy możliwość zobaczyć się z wieloma znajomymi, którzy, na co dzień zajęci są pracą bądź, jako trenerzy, bądź, jako organizatorzy, albo też praca zawodowa ich goni a na spotkania ze znajomymi już brakuje doby. Noworoczne Spotkanie Rodziny Olimpijskiej gromadzi zawsze ponad 600 osób i tym razem sala konferencyjna Centrum była wypełniona po brzegi. Na uroczystości noworoczne przybyła Małżonka Pana Prezydenta RP Pani Anna Komorowska w towarzystwie Szefa Kancelarii Prezydenta RP pana Jacka Michałowskiego, powitana przez Ministra Sportu Adama Giersza, Sekretarza Generalnego PKOL Adama Krzesińskiego i członka MKOL panią Irenę Szewińską. Wszystkich obecnych na Sali uroczyście powitał Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego Andrzej Kraśnicki, jednocześnie oceniając sukcesy sportowe ubiegłego roku. Podkreślił sportowe sukcesy Justyny Kowalczyk i zdobycie przez Nią trzech medali na IO Vancouver 2010, oraz sukcesy Adama Małysza i zdobycie przez Niego dwóch srebrnych medali w Vancouver. W sumie sportowo rok był udany, a reprezentacja olimpijska, wsparta przez drużynę panczenistek ich brązowym medalem, wróciła z zawodów z przysłowiową tarczą. Niestety katastrofa smoleńska zabrała nam Prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego pana Piotra Nurowskiego, o którym w swoich wypowiedziach wspominali wszyscy, zarówno obecny Prezes Andrzej Kraśnicki,  Minister Adam Giersz, czy też sportowcy w tym i Justyna Kowalczyk. Sukcesy naszych sportowców osiągnięte podczas XXI Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Vancouver, pokazano podczas krótkiej prezentacji filmowej. W dalszym ciągu uroczystości wręczono statuetki PKOL firmom sponsorującym polski ruch olimpijski a mianowicie: Totalizatorowi Sportowemu, Polskiemu Koncernowi Naftowemu Orlen, TAURON Polska Energia, Telekomunikacji Polskiej S.A, Kampania Piwowarska, marka Tyskie, Poczta Polska, oraz partnerom OTCF marka 4F, Lotnisko Chopina w Warszawie, Carolina Medical Center. Ceremonii wręczenia dokonali Wiceminister Skarbu Państwa pan Mikołaj Budzanowski  w towarzystwie Prezesa PKOL Andrzeja Kraśnickiego. W imieniu uhonorowanych Firm wystąpił Prezes Totalizatora Sportowego pan Sławomir Dudziński.

Kolejnym ważnym momentem oficjalnych uroczystości było wręczenie Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej PKOL. To ustanowione w kwietniu 2009 roku wyróżnienie, nawiązuje do przyznawanej w latach 1927-1938 Nagrody Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. Nagroda ta honoruje największe osiągnięcia sportowe minionego roku. Po tragedii smoleńskiej, która tak boleśnie dotknęła także ruch olimpijski, PKOL jednomyślnie nadał Nagrodzie imię Piotra Nurowskiego. Kapituła Nagrody postanowiła przyznać ją w trzech kategoriach.

W kategorii „Sportowiec Roku 2010” – nagrodę otrzymała Justyna Kowalczyk (potrójna medalistka IO Vancouver 2010, zdobywczyni Pucharu Świata w sezonie 2009/2010, triumfatorka Tour de Ski). Nagrodę wręczono już wcześniej, a my obejrzeliśmy film. W kategorii „Trener Roku 2010” laureatem został Aleksander Wierietelny, bezpośredni opiekun szkoleniowy Justyny Kowalczyk, współautor jej sukcesów. Tytuł „Drużyny Roku 2010” zdobyła drużyna panczenistek w składzie Katarzyna Bachleda-Curuś, Katarzyna Woźniak, Luiza Złotkowska i Natalia Czerwonka. Nagrodę wręczała Małżonka Prezydenta RP pani Anna Komorowska, córka Piotra Nurowskiego pani Justyna Muszyńska i prezes PKOL Andrzej Kraśnicki.

Kolejne nagrody powędrowały do Polskich Związków Sportowych, które zdobyły największe sukcesy w 2010 roku. Wyróżniono następujące Związki Sportowe:

Polski Związek Narciarski – prezes Apoloniusz Tajner, Polski Związek Łyżwiarstwa Szybkiego – prezes Kazimierz Kowalczyk, Polski Związek Bokserski -prezes Jerzy Rybicki, Polski Związek Kajakowy – prezes Józef Bejnarowicz, Polski Związek Kolarski- prezes Ryszard Szurkowski, Polski Związek Lekkiej Atletyki – prezes Jerzy Skucha, Polski Związek Pływacki- prezes Krzysztof Usielski, Polski Związek Podnoszenia Ciężarów – prezes Zygmunt Wasiela, Polski Związek Szermierczy – prezes Jacek Bierkowski, Polski Związek Teakwondo – prezes Grzegorz Brodzik, Polski Związek Towarzystw Wioślarskich – prezes Ryszard Stadniuk, Polski Związek Żeglarski – prezes Wiesław Kaczmarek (w zastępstwie nieobecnego prezesa odebrał nagrodę Zbigniew Stosio. Nagrody wręczali – Szef Kancelarii Prezydenta RP – min. Jacek Michałowski, Minister Sportu i Turystyki Adam Giersz, oraz prezes PKOL A. Kraśnicki.

Co roku PKOL wyróżnia najbardziej obiecujących zawodników i zawodniczki młodego pokolenia – nasze „olimpijskie nadzieje” w wieku do 21 lat. Inicjatorem tej nagrody, noszącej imię zmarłego w roku 1996 podczas ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Atlancie Eugeniusza Pietrasika, był redaktor Lesław Skinder.

Dotychczas wśród laureatów Nagrody im. Eugeniusza Pietrasika było wielu późniejszych mistrzów i medalistów m.in. Igrzysk Olimpijskich, Europy czy Świata. Pamiętacie takie nazwiska: kajakarz Marek Twardowski, sztangista Marcin Dołęga, żeglarka Zofia Klepacka, pływaczka Katarzyna Baranowska, kolarz Michał Kwiatkowski, szpadzistka Ewa Nelip, lekkoatleci Aleksander Waleriańczyk i Sylwester Bednarek obaj w skoku wzwyż. W tym roku wyróżnienia otrzymali: Katarzyna Kędziora –szablistka, wicemistrzyni świata juniorów i brązowa medalistka Młodzieżowych Mistrzostw Europy oraz jej trener Andrzej Molatta, Adam Kszczot, biegający na dystansie 800 metrów lekkoatleta, brązowy medalista halowych Mistrzostw Świata oraz Mistrzostw Europy na otwartym stadionie i trener Stanisław Jaszczak, oraz Krzysztof Brzozowski lekkoatleta kulomiot, który w Singapurze zdobył złoty medal oraz w swojej kategorii (w lipcu br. skończy 18 lat) wiekowej ustanowił wynikiem 23 metry 23 centymetry rekord świata oraz jego trener Andrzej Kurdziel.

Pożegnanie  wybitnych sportowców to kolejna uroczystość z łezką w oku. Zawodnicy, którzy postanowili zakończyć swoje kariery sportowe: Aneta Szczepańska – judoka, srebrna medalistka Igrzysk Olimpijskich w Atlancie 1996 r, brązowa medalistka Mistrzostw Świata w Mahuari 1995, srebrna medalistka Mistrzostw Europy 2004. Obecnie pracuje, jako szkoleniowiec w klubie MKS Olimpijczyk we Włocławku,

Agata Wróbel – sztangistka, srebrny medal Igrzysk Olimpijskich w Sydney 2000 i brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w Atenach 2004, mistrzyni świata Warszawa 2002, wicemistrzyni 1999 Ateny i 2001 Antalyi, trzykrotna mistrzyni Europy, wielokrotna rekordzistka świata, jedna z najlepszych zawodniczek na świecie w podnoszeniu ciężarów. Leszek Blanik – gimnastyka sportowa, brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Sydney 2000, złoty medalista z Igrzysk Olimpijskich Pekin 2008, srebrny i brązowy medalista Mistrzostw Europy. Zawodnicy zostali uhonorowani złotymi medalami „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego”, złotymi znaczkami PKOL, oraz dyplomami. Nagrody wręczyli prezes PKOL Andrzej Kraśnicki i śekretarz Generalny Adam Krzesiński.

Ostatnim miłym akcentem wieczoru było wręczenie nagrody Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, tym razem zdobywca tej nagrody został Wojciech Ziemniak, propagator polskiego sportu olimpijskiego, nauczyciel a następnie Dyrektor Gimnazjum im. Polskich Olimpijczyków w Racocie, organizator wycieczek na Igrzyska Olimpijskie, w których udział biorą od wielu lat uczniowie szkoły w Racocie, którzy na ten wyjazd sami zarabiają pieniądze organizując różne społeczne przedsięwzięcia. Wojtek Ziemniak za swoją pracę społeczną w uznaniu zasług dla wielkopolski został wybrany posłem i zasiada w Sejmie RP. Wśród polskich laureatów tej Nagrody byli Maria Kwaśniewska Maleszewska – dwukrotnie, Jan Mulak, Kajetan Hądzelek, Zofia Żukowska i Jerzy Smorawiński. Nagrodę wręczyła Irena Szewińska –członek MKOL.  Na tym zakończyła się część oficjalna, po której rozpoczęły się spotkania bilateralne przy szklaneczce wina oraz zimnym i gorącym bufecie. Wśród grona znajomych kolegów ze studiów, bądź wspólnej pracy byli: Jerzy Kulej dwukrotny złoty medalista Igrzysk Olimpijskich 1964, 1968; Bohdan Andrzejewski znakomity szermierz, Lech Koziejowski członek złotej drużyny floretowej z roku 1972, Wojciech Zabłocki – znakomity szablista, Janusz Kurczab himalaista – szermierz, Basia Wysoczańska florecistka, Iza Dylewska – kajakarka, Jan Werner – lekkoatleta, Wojciech Borowiak trener mistrza olimpijskiego w judo Pawła Nastuli, Zbigniew Tomkowski dyrektor COS OPO Spała, Maciej Hoffman wieloletni przyjaciel, Andrzej mój blogowy przyjaciel i nie tylko, wielu trenerów, prezesów, kolegów, z którymi przez lata pracowałam. Wspomnienia, wspomnienia, wspomnienia… Było bardzo miło, a czas nam upłynął bardzo szybko, jeszcze tylko szybka kawa coś słodkiego, kilka chwil wśród miłych osób pracowników Polskiego Komitetu Olimpijskiego, Marzenki, Joanny, Grażyny, Hani i do widzenia, do zobaczenia na następnej Gali Olimpijskiej w roku 2012.

Do zobaczenia, Rodzino Olimpijska,

Wszystkim życzyłam w Waszym imieniu Dobrego Szczęśliwego Roku 2011!

Wasza Jadwiga

Zapraszam do mojego bloga w poniedziałek na spotkanie z Agatą Wróbel