Beata, moja angielska przyjaciółka, zawsze stara się poprawić mi nastrój w chwilach trudnych, jakie od czasu do czasu i mnie spotykają. Wczoraj znalazłam się znów na kilka godzin w szpitalu, a po powrocie okazało się, że jest list od Beaty. „Masz coś miłego, podziwiam tę osobę od zawsze, odkąd jestem w Anglii, odkąd poznałam historię Albionu, stąd mój list z informacjami, czytaj i ciesz się oraz wracaj do formy.” Kochana Beata! Jak zwykle w trudnym momencie jest przy mnie. Dziękuję, a Wam wszystkim przedstawiam historię tej niezwykłej kobiety:

Zafascynowanie cudownym pomnikiem królowej Boadicea (lub Boudiki jak niektórzy ją nazywali), przedstawiający ją na rydwanie z dwiema córkami, zaprowadziło mnie do zajęcia się jej postacią i poświęcenia jej całkiem dużego ustępu w mojej nowej (jeszcze niewydanej) książce. Ta dzielna kobieta może być porównana do Joan d’Arc, która to swoim zapałem i odwagą dała przykład całemu narodowi.  Boadicea była królową Icenów (wschodnia Brytania) w czasach, gdzie Anglia została niemal całkowicie zawojowana przez armię rzymską.  Trzymali oni całą Anglię w szachu i żadne z plemion nie odważyło się podnieść głowy, aż do czasu, kiedy to Rzymianie nastąpili na odcisk Boadicea! Wracając do panowania rzymskiego w Anglii, to należy im się drobna pochwała za opanowanie Anglii, bo przywieźli ze sobą centralne ogrzewanie (tak, tak, centralne), toalety, bieżącą wodę i inne nowinki techniczno-kulturalne, no, ale odbiegam od tematu. Owa dzielna kobieta została obrabowana w majestacie prawa z majątku i korony, a gdy zaprotestowała, została wychłostana, a jej córki zgwałcone.  No i to był ten moment, gdzie Boadicea powiedziała, basta. Scaliła plemiona Brytów w południowej i zachodniej Anglii i  poprowadziła powstanie. Najpierw około 61 roku naszej ery złupiła skórę oddziałom rzymskim w Colchester, potem puściła z dymem Londyn, a na koniec powaliła na kolana armię wroga w St. Albans. Tego już było Rzymianom za wiele. Scentralizowane legiony XIV Gemina i XX Valeria Victrix pod wodzą Swetoniusza Paulinusa zaatakowały armię Boadicea w drodze pomiędzy Londynem a Wroxeter i wycięły w pień 80 tysięcy Brytów. Brytowie byli totalnie nieprzygotowani na walki w ścisku, do tej pory walczyli indywidualnie; tutaj nie mieli żadnych szans przeciwko żołnierzom rzymskim specjalizującym się właśnie w takich bitwach. Nie tylko styl walki decydował o przegranej, należy również wspomnieć, że duży procent armii powstańców to były kobiety i dzieci, nie wojownicy.  Boadicea i jej dwie córki, podobnie jak polska Wanda, co nie chciała Niemca, wolały popełnić samobójstwo niż oddać się w ręce wroga.  Najeźdźcy, dokonali całkowitej pacyfikacji plemiona Icenów jak też innych Brytów.  To jednak Boadicea króluje we współczesnym Londynie, a nie Rzymianie – jej wspaniały pomnik naprzeciw Big Ben’a, przy moście Westminster podziwiany jest codziennie przez tysiące turystów i mieszkańców stolicy Anglii, natomiast po Swetoniuszu Paulinusie nie pozostał ślad….

Beato, dziękujemy za zapoznanie nas z historią królowej Bodicea, dzielna Kobieta!

Wszystkim życzę dobrego tygodnia!

Wasza Jadwiga