Polegli Niepokonani znicze zapalaja Michał i ciocia Jola Poradzińska, Ojciec Jolant-Antoni Cegłowski leży tutaj wraz z innymi

W sobotę rodzinnie pojechaliśmy na Cmentarz Katolicki na Woli, gdzie od lat składamy hołd ludziom, którzy polegli w Powstaniu Warszawskim. Ale nie tylko Powstańcom, składamy również hołd mieszkańcom Warszawy, ludności cywilnej, bohaterskim Warszawiakom.. Od wielu lat kultywujemy tradycję.

W Powstaniu Warszawskim brał udział mój dziadek Benedykt mieszkaniec Woli , który wraz z innymi budował barykadę wolską róg Młynarskiej i Wolskiej. Barykadę wzniesiono z wyprowadzonych z zajezdni tramwajów, szyn tramwajowych i kamieni wyrwanych z ulicy. Przez długi czas była nie do zdobycia. Obok toczyły się walki w Pałacyku Michlera. Na cześć walk w tym rejonie powstała piosenka „Pałacyk Michla , Żytnia, Wola, bronią się chłopcy spod Parasola, a na tygrysy maja visy, to Warszawiaki, fajne chłopaki są ta la la…”

O historii tych walk słyszałam wiele opowiadań z ust mojego dziadka. Powstanie Warszawskie było dla niego ogromną traumą. Przez lata wspominał o tym, gdy niemieccy żołnierze nie mogąc sobie poradzić z walecznymi powstańcami broniącymi barykady, poprosili o wsparcie lotnictwo. Wykorzystali również wziętą do niewoli ludność cywilną, którą prowadzili przed czołgami. Powstańcy dysponując marną bronią rzucili się na czołgi z butelkami zawierającymi koktajl Mołotowa, w ten sposób skutecznie odbili z rąk Niemców część ludzi.

Dziadek zawsze płakał gdy mi o tym opowiadał. Były to najtrudniejsze przeżycia z tamtych czasów. Mając osiem lat słuchałam i nie mogłam uwierzyć, ale przecież o tej historii opowiadał Dziadek, mój Dziadek Benedykt, więc musiała być prawdziwa. Dziadek by mnie nie okłamał, nigdy, przenigdy!

Do czasu Powstania Warszawskiego mieszkał wraz z rodziną przy ul. Młynarskiej 1, naprzeciwko pałacyku Michlera.

Dzisiaj tego budynku nie ma. Podczas Powstania jedna z bomb zrzuconych przez samoloty niemieckie spadła zabijając wiele osób w tym dwójkę jego wnuków. Budynek został zniszczony. W naszej rodzinie o śmierci dzieciaków nie mówiło się nigdy. Był to temat tabu, zbyt bolesny aby stał się główną historią opowieści. Dzieci były malutkie moja ciotka Wiktoria wyszła po pieluszki do sąsiedniego pokoju, w ten sposób niechcący zupełnie uratowała się. Długo, bardzo długo nie mogła się z tym pogodzić, za tę śmierć obwiniała siebie!

Wola – dzielnica mojej młodości. Do dzisiaj darzę ją szczególnym sentymentem! Dlatego naszą jazdę zawsze rozpoczynamy od Cmentarza na Woli i Pomnika Polegli Niepokonani.

Tu leżą prochy ojca Joli Poradzińskiej- Antoniego Cegłowskiego, którego zamordowano w alei Szucha. Lampki, kwiaty i nasza modlitwa!

Później poszliśmy na grób rodzinny, gdzie leży dziadek Benedykt, babcia Marianna i ciocia Wiktoria. Modliliśmy się nie tylko za nich. Modliliśmy się za wszystkich, którzy polegli w Powstaniu Warszawskim. Są naszymi bohaterami!

Warszawskie Powązki.

Wiele zniczy zapaliliśmy na grobach Batalionu AK „Zośka”, który brał udział w Powstaniu Warszawskim. Jego dowódcą był Ryszard Białous. Batalion ten został utworzony pod koniec 1943 roku, przyjął nazwę „Zośki” dla upamiętnienia warszawskich Grup Szturmowych Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”, poległego w akcji na posterunek graniczny w Sieczychach.

O Powstaniu Warszawskim pisałam w poście „Warszawskie dzieci pójdziemy w bój”

http://www.okiemjadwigi.pl/warszawskie-dzieci-pojdziemy-w-boj/

O Powstaniu Warszawskim, o Woli, walecznej i niezłomnej wspominałam również tutaj:

http://www.okiemjadwigi.pl/warszawa-jakiej-nie-znacie/

Dla tych wszystkich, którzy nie byli w Warszawie  w dniu 1 Sierpnia

tutaj skrzyżowanie ul. Solidarności i  ul. Jana Pawła II

https://www.youtube.com/watch?v=dmzv8kLSLe

Jerozolimskie i  ul. Nowy Świat

https://www.youtube.com/watch?v=dK1h6vo1RCI

Al. Jerozolimskie i ul. Marszałkowska

https://www.youtube.com/watch?v=zv4FnkGyAbQ

Szczecin

https://www.youtube.com/watch?v=3WSj0Qar_44

Przystanek Woodstock

https://www.youtube.com/watch?v=ffRAlPiGYf0

Piosenka o mojej Warszawie

http://wawalove.pl/Piosenka-o-mojej-Warszawie-niesamowite-wideo-sl11636

Dzisiaj 1 sierpnia, kolejna rocznica Powstania Warszawskiego. Uroczystości, obchody, przemówienia  Apele Poległych, które od wczoraj nazywają się Apelami Pamięci.  Szkoda, że pamięć o tamtych czasach dzieli Polaków. Ja tego nie rozumiem!

Jestem absolutnie pewna, że Mój Dziadek nie rozumiałby tego! Nie byłoby na to Jego zgody!

Dzisiaj zapraszam do przygotowania bardzo dobrego lekkiego dania.To placki z cukinii i marchewki podane z łososiem i sosem jogurtowo- koperkowo-chrzanowym.

placki z cukinii, marchewki podane z łososiem i sosem jogurtowo- koperkowo-chrzanowym

Składniki:

1 duża cukinia, 2 marchewki duże, lub 3 mniejsze, pół szklanki mleka 2 %,   2 jajka, mąka Basia 405, pół łyżeczki proszku do pieczenia,  sól , pieprz, pęczek świeżego koperku oraz paczka wędzonego łososia na zimno lub gorąco w zależności co kto lubi, śmietana jogurtowa, 2 łyżeczki chrzanu, łyżeczka cukru trzcinowego, oliwa do smażenia placuszków lub olej palmowy.

Wykonanie:

Cukinię myjemy, ucieramy na tarce o grubych oczkach do ucierania warzyw, lub w malakserze, lekko solimy, odkładamy na sito aby usunąć nadmiar wody. Marchewki myjemy, ucieramy.

Mleko, jajka i mąkę oraz odciśniętą cukinię wrzucamy do miski, dodajemy starte marchewki, proszek do pieczenia, wszystko dokładnie mieszamy, lekko solimy.

begonia drobno kwitnąca, piękna roślinka, wdzięczna i niezawodna

Placuszki smażymy na rozgrzanym tłuszczu, po usmażeniu układamy na talerz na którym rozkładamy papierowy ręcznik kuchenny aby odsączyć nadmiar oleju.

Podajemy z plastrami łososia i sosem.

Sos jogurtowo-koperkowo-chrzanowy

Śmietana jogurtowa, posiekany koperek, 2 łyżeczki chrzanu, cukier trzcinowy mieszamy w salaterce, podajemy razem z placuszkami i plastrami łososia. Sos serwujemy w sosjerce lub miseczce.

w ogrodzie

Danie jest lekkie, pyszne, a przygotowanie trwa około 30 minut. Polecam!

W upalne dni można podać ze schłodzonym białym winem Chablis!

Na uroczystość rodzinną możemy schłodzić butelkę hiszpańskiego szampana cava, też bardzo dobry wybór!

Zapraszam, my świętujemy rocznicę ślubu!

Smacznego!

Wasza Jadwiga

ps. Przygotowałam dla was niespodziankę, pierwszy odcinek opublikuję za tydzień!

przygotowania do sesji zdjęciowej

Ostatnie dni były bardzo pracowite. Po wielu tygodniach ciężkiej pracy z Ewą, wielu korektach, zmian w tekście, książkę wysłałam do wydawnictwa. Teraz gdy tekst jest u wydawcy targają mną wątpliwości. Starałam się napisać o sporcie z zupełnie innej strony. Przed nami Igrzyska Olimpijskie RIO 2016. Będziemy znowu kibicować najlepszym sportowcom RP. Będziemy rozmawiać o bohaterach poszczególnych dyscyplin, czasami krytykując, czasami wychwalając ponad miarę. Tacy jesteśmy, gdy bohater spełnia oczekiwania -gloryfikujemy, gdy nie spełnia naszych oczekiwań, wylewamy nań kubeł zimnej wody.

Moja książka jest o zawodnikach,o organizacji,o polityce w sporcie, o kulisach przygotowań  do największych imprez sportowych, ale nie tylko. Jest również o mnie i o tym w jaki sposób znalazłam się wśród pasjonatów, dla których sport stał się całym życiem.

Lipiec, trwają wakacje.  Warszawa opustoszała. Lubię ten nieśpieszny czas, gdy jadąc na bazar nie stoję w wielkim korku, gdy spokojnie przejeżdżam w kilka minut na targowisko.

Moje Podróże z Lotką

Jest piękna słoneczna pogoda, a burze oczyszczają powietrze,  i szybko oddalają się od nas.

Ogród zmienia się. Teraz czas na róże, floksy, liliowce. Niestety moje lilie orientalne zaatakował jakiś szkodnik. Nie mogłam sobie poradzić, pozostały nieliczne tygrysie, wiele musiałam wyrwać i wyrzucić.  Czekam na dalie, które pięknie wyrosły, niektóre już kwitną.  Mam nadzieję, że się na nich nie zawiodę i będą wspaniałym akcentem letniego ogrodu.

Dla potrzeb książki Kasia Fernik-Jurek z ClevArt  zorganizowała sesję zdjęciową w ogrodzie. Kilka zdjęć już jest. Agnieszka Bohdanowicz jest wspaniałym fotografem, który lubi pracować z ludźmi. Jej piękne portrety dzieci możemy obejrzeć na FB. Dziewczyny chciałam wam podziękować za miłe spotkanie, za wspólną pracę, za życzliwość oraz wiarę w sukces!

Przede wszystkim serdecznie dziękuję Małgorzacie Gutowskiej-Adamczyk za wiarę w moją umiejętność opowiadania o sobie.

Moja ulubiona figurka „Dama z Lotką”

Kasi za wspaniałą sesję, Agnieszce za piękne fotografie, Eli za wykonany makijaż, Joli i Gabrysi za wsparcie podczas spotkania i opiekę jaką otaczały naszych gości.

Teraz czas na krótki odpoczynek, do usłyszenia!

Wasza Jadwiga