śp Prezydent Gdańska Paweł Adamowicz

To był chmurny dzień, cały czas padał deszcz. Nie byłam zbytnio tym zmartwiona, gdyż w sobotę robiąc zakupy w Lidlu, wrzuciłam do puszki stosowną kwotę większą niż rok temu. Tym niemniej przykro mi było z kilku powodów. Kosma syn Magdy był wolontariuszem i ze swoimi kolegami zbierali datki do puszek. Co to znaczyło dla dziesięciolatków mogła ocenić tylko Magda, która im towarzyszyła i od czasu do czasu sugerowała chowanie się w bramie aby choć na chwilkę ogrzać ręce. Młodzi byli bardzo dzielni, a honor nie pozwalał na stanie w bramach. Szli po ulicach i zachęcali spacerowiczów do wrzucania pieniędzy do puszek. Byli tacy ważni. Przecież od nich również zależała kwota jaką w dniu dzisiejszym uzbiera cała Polska, My wszyscy ci więksi, i ci mniejsi, od nas będzie zależeć ile szpitali otrzyma najnowocześniejszy sprzęt do diagnozy chorych dzieci. Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy pod batutą Jurka Owsiaka grała w tym roku już dwudziesty siódmy raz. Cieszyliśmy się z każdej złotówki jaką wpłacano na konta WOŚP a także licytowano na allegro i na stronach WOŚP. Co chwila pokazywano nam jak przyrasta kwota i jest coraz więcej , w pewnym momencie zobaczyliśmy na ekranie telewizora ponad dziewięćdziesiąt dwa miliony. Jaka radość. Dalej nie będę pisała. Zacytuję słowa mojej dwudziestoletniej wnuczki Gabrysi, która napisała na FB

”…27. Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy był czymś, na co czeka się z trzepoczącym sercem i coraz szerszym uśmiechem na twarzy. Każdy Polak słyszał, chociaż raz o Owsiaku i Fundacji WOŚP. Większość lekarzy pracuje ze sprzętami i na sprzętach, które mają przyklejone to świetnie rozpoznawalne czerwone serduszko z białym napisem. To serduszko, które oznacza wspólną pomoc Polaków dla Polaków. Ludzi dla ludzi, bez podziałów i bez nienawiści.
Co roku czekam na finał WOŚP, by móc usłyszeć ile uzbieraliśmy razem i ile dobra będzie można sfinansować w nadchodzącym roku. WOŚP zebrał, MY zebraliśmy(!) Już 92 143 798 złotych (teraz, bo na przestrzeni lat ta kwota sięga miliarda złotych) i w czasie, kiedy zwykle widać było na naszych twarzach szerokie uśmiechy, kiedy dało się poczuć tę atmosferę wzajemnej bliskości, cieniem kładzie się smutek i niedowierzanie.

Paweł Adamowicz

Prezydent Gdańska, Paweł Adamowicz nie żyje. Ta informacja bije w nas zewsząd. Od znajomych, z social mediów, z telewizji, z radia…, Ale czy naprawdę do nas to dociera? Czy naprawdę jesteśmy w stanie wyobrazić sobie, że w środku Europy, w Polsce dochodzi do zabójstwa prezydenta Gdańska z powodu nienawiści do…? Do kogo? Do czego? Od nożownika słychać, że był torturowany przez PO, dlatego prezydent Adamowicz zginął. Czy dopuszczamy do siebie to, że poprzez polityczne zatargi, zginął człowiek? Takie rzeczy działy się lata temu! Takie zdarzenia miały (i niestety mają) miejsce w innych państwach, ale tutaj, w Polsce? Każdy powie „niedorzeczność”.
„To jest momentami dziki kraj”. Tak mówi w swoim oświadczeniu Jurek Owsiak, kilkanaście godzin przed śmiercią pana Pawła Adamowicza; „[…] Bądźmy Polakami, którzy się kochają, którzy mają dla siebie przyjaźń, którzy nie mają w sobie agresji”. Nawołuje założyciel i prezes Fundacji WOŚP.
My Polacy, umiejący łączyć się w najgorszych i tych najlepszych momentach. Umiejący wspierać się i pomagać sobie nawzajem. Daliśmy się otumanić jak dzieci we mgle, w dodatku „znarkotyzowane” jakimiś bezsensownymi gadkami o dwóch Polskach. Bezmyślnie wplątaliśmy się w coś, co doprowadziło do totalnego rozłamu naszej społeczności. Polityka? Polityką, ale w momencie, w którym z jej powodu zabijany jest człowiek, należy się ocknąć. Obudzić się ze snu o powstawaniu z kolan, o walczeniu o to, która Polska jest bardziej lub mniej „mojsza”.
Jesteśmy w środku Europu, w Polsce i na naszych oczach dochodzi do tragedii. Tragedii tym większej, że staje się ona pożywką dla konfliktu politycznego, dla hejtu, który wybucha w Internecie. Tym większej, że staje się ona narzędziem w rękach ludzi, którym polska zawiść i wściekłość jest jak najbardziej na rękę.
„Matka Kurka” czy raczej Piotr Wielgucki jest tylko jedną z osób, które rzuciły się na Owsiaka ze zdwojoną mocą po całej napaści nożownika na prezydenta Gdańska. Cytuję:
„Minęło 14 minut!!! I co robi Owsiak? Drze mordę zgodnie z przepowiednią ‘od 3 lat DZIKI KRAJ…’ Znam go na pamięć! To Twoje dzieło Owsiak, ten bandycki atak w Gdańsku to jest twoja pieczęć – Ruch Wypier…nia Krystyny Pawłowicz w Kosmos. Jesteś zerem Owsiak, absolutnym zerem” – napisał Wielgucki w jednym z wielu wpisów.
Krystyna Pawłowicz też nie popisała się; „Owsiak wzbudza w ludziach wielkie negatywne emocje z powodu skrajnie kontrowersyjnej postawy, szerzenia nienawiści i hejtu, poniżania innych jak też z powodu finansowania z puszek działalności „pozamedycznej”, a przy tym swojej arogancji, że powinien odejść[…]”
Czy takie emocje odczuli ludzie, którzy uczestniczyli w Finale WOŚP w różnych miastach? Nie i to nie jest moje „widzimisię”, a opinie, które słyszę od swoich

WOŚP – Jerzy Owsiak zdj. z Internetu

kolegów i koleżanek oraz moje własne odczucia. Wszyscy kojarzą WOŚP z dobrem, z całą masą uśmiechów, szczęścia i emocji tak ciepłych, że moglibyśmy ogrzać pół Antarktydy, jak nie całą.
Serduszko WOŚP nie jest już czerwone. Jest smutno szare, jak dzisiejsza pogoda, która idealnie oddaje nastroje wielu osób, a w tym i mój.
Zdziczeliśmy. Może czas się obudzić?

„Ten jest zboczony, kto sieje nienawiść. Miłość może tylko łączyć.”
Niech spoczywa w spokoju. [*]