Jesień zachwyca nas kolorami

Po wielu tygodniach przerwy powoli wracam do codzienności, do spraw, które trzeba było odłożyć na krótki czas. Dziękuję Beacie Moore i Zbyszkowi Adrjańskiemu za napisane posty jak zwykle bardzo ciekawe.

Wrzesień już się kończy, dlatego przypominam dzisiaj przepisy na kilka przetworów, które jeszcze można zrobić aby cieszyły nas w zimie. Szczególnie polecam nalewkę z pigwy oraz aronii, choć w tym roku aronia nie bardzo obrodziła w niektórych regionach Polski. Polecam również sałatkę z figami, gdyż trwa sezon na figi i możemy je dostać w dobrych cenach ( w Lidlu po 0,88 zł, w Biedronce po 1,29 zł natomiast na bazarach po 3 zł za sztukę, osobiście  sprawdziłam aby was poinformować). W tym roku zrobię tylko nalewkę z aronii, gdyż mam owoce, które zamroziłam wtedy gdy je dostałam w nadmiarze. Ponieważ są zamrożone nie muszę używać do nich liści z wiśni, które usuwają nadmiar goryczy z owoców. W tym wypadku mrożenie działa na aronię tak jak liście wiśniowe. Na straganach pełno warzyw, u mnie zaś  króluje dynia, którą bardzo lubię, a dynia na słodko w

kasztany to znak że jesień w pełni

zalewie octowej z goździkami jest przepyszna. Moja mama robiła wspaniałą, ja staram się aby była prawie taka sama, ale czy jest? Jak wiecie prawie robi różnicę! Polecam również przygotowanie do zamrożenia natki pietruszki i koperku aby w zimie mieć trochę lata lub jesieni na talerzu.  Koperek dodaję do wielu zup ale też do mielonych kotletów czy to z wieprzowiny (sama mielę) czy też z  udźca indyka. Podobno zima ma być sroga i ma zacząć się w październiku, nie jestem tego jednak pewna ale podobno gdy koty napychają swoje brzuszki oznacza to, ze zapowiada się długa zima. A jedna z moich kocić właśnie zajada się puszeczkami, ale czy znaczy to że taka przepowiednia ma rację bytu? Nie wiem, bo dwie pozostałe nie są aż tak żarłoczne.  Pozdrawiam wszystkich, dziękuję za słowa wsparcia i wyrozumiałość, życzę powodzenia w przygotowywaniu przetworów na zimę. Pamiętajcie również, że trwa sezon na brzoskwinie, a dżem brzoskwiniowy ze świeżym imbirem jest przepyszny.

ogród jeszcze kolorowy ale słońce już nie takie

http://www.okiemjadwigi.pl/salatka-z-figami/

http://www.okiemjadwigi.pl/w-roli-glownej-aronia/

http://www.okiemjadwigi.pl/kapusta-czerwona-kolorowy-przeboj-jesieni/

http://www.okiemjadwigi.pl/dynia-proste-i-piekne-dania-jesienne/

http://www.okiemjadwigi.pl/salatka-z-grzybow/

http://www.okiemjadwigi.pl/nalewka-z-pigwy-pigwowka/

http://www.okiemjadwigi.pl/przetwory-domowe-2/

http://www.okiemjadwigi.pl/przetwory-domowe-cz-ii/

http://www.okiemjadwigi.pl/przetwory-domowe/

dyr. Z.Adrjański w towarzystwie aktorów Stołecznej Estrady piaty od lewej na błoniach Stadionu X-lecia. Przemawia Karol Czejarek dyr. WKiS Urzędu Miasta Warszawy

Z archiwum  Zbigniewa Adrjańskiego

O Giełdach piosenek w Warszawie, napisałem prawie wszystko, korzystając z gościny u Jadzi Ślawskiej Szalewicz, na blogu „Okiem Jadwigi”. No prawie wszystko, bo napisałem też książkę na ten temat, która czeka na druk i pomysłowego Wydawcę, który książkę wydrukuje i sprzeda? Ale takich pomysłowych wydawców, w Polsce brak, niestety. Bo mamy w kraju podobno trzy tysiące wydawnictw? A książek produkuje się mało. A sprzedaje jeszcze mniej. Nie o tym chciałem jednak mówić , choć też na muzyczno-estradowe tematy. Otóż zostałem kiedyś z „łapanki” przychwycony na stanowisko dyrektora artystycznego i administracyjnego Stołecznej Estrady. Nie marzyłem zresztą o tej funkcji. Bo byłoby to stanowisko saperskie. W każdej chwili groziło wybuchem. deficyt w Stołecznej Estradzie był ogromny, na kilkaset milionów złotych. Personel zakwalifikowano do zwolnienia prawie w całości.

wręczewnie nagród w „Konkursie na piosenkę o Warszawie”. Jeden z laureatów Janusz Kępski. Z prawej Andrzej Marek, Zb.Adrjański, Z.Wiktorczyk i Antoni Kopff. Rok 1986

Nie ja go zresztą kwalifikowałem do tych zwolnień! Ale uwierzyłem naiwnie wiceprezydentowi miasta do spraw kultury, że coś się  w tej Stołecznej Estradzie – da zrobić jeszcze. Nie wykonałem polecenia tych zwolnień. Wiceprezydent miasta Warszawy znał zresztą moje słabe strony. Wiedział od swoich „wywiadowców”, ze marzy mnie się Międzynarodowy Festiwal

laudacja Z. Adrjańskiego na cześć K. Czejarka, w towarztswie J>Kępski, St.Werner, A.Seroczyński,

Warszawskiej Piosenki i taka imprezę obiecywał dofinansować. Uwierzyłem mu. Chciałem budować tez wielka salę widowiskową w Warszawie, bo właściwie zespoły krajowe i zagraniczne omijały Warszawę wielkim łukiem. Ile można zresztą grać „pod gołym niebem”, na rynkach, placach błoniach Stadionu X-lecia, który zamieniał się w rumowisko czy też targowisko z rumowiskiem połączone? Ale graliśmy na stadionie różne widowiska „masowe i musowe”. Maszerowały tu  (i tańczyły) orkiestry dęte Wojska Polskiego. Skakali na motocyklach, z helikopterów, kompanie komandosów – na spadochronach oczywiście! Niezmordowany w pomysłach Zdzisław Siewruk, zorganizował: „Rewię samochodową”, która w „drobny mak” rozbijała stare samochody wyczyniając na nich kaskaderskie wyczyny. Nie będę się chwalił, ale zagospodarowałem też nieźle tzw. „Trakt królewski”, na którym od Wilanowa do Rynku Starego Miasta odbywały się różne imprezy: uliczne, podwórkowe i kabaretowe itd… Imprez tych w pewną

Dyr. Z.Adrjanski (1985) przed biurem na ul. Foksal 9

słoneczną niedzielę, było ponad sto! Ale jeszcze się taki nie urodził co by wszystkim dogodził! Stołeczna Estrada organizowała imprezy rządowe oraz historyczne na murach Starego Miasta, organizowała koncerty chopinowskie w Łazienkach i imprezy rockowe na Torwarze, prowadziła imprezy tzw. galowe w Kongresowej (recitale wielkich gwiazd międzynarodowych) w tejże Sali i siedem własnych teatrów dramatycznych, w tym zespoły: Siemiona, Szejda, Teatr Buffo, teatr Stara Prochownia, Akademia Ruchu itd…Ale zawsze jednak czegoś było za mało. Zawsze było niedobrze. Powoli miałem tego dosyć choć wytrzymałem na tym stanowisku cztery lata. Najmilej wspominam z tego okresu współpracę z Karolem Czejarkiem moim szefem, z Urzędu Miasta. Najgorzej z

Zb. Adrjański, Zenon Wiktorczyk, Karol Czejarek, Stanisław Bardyn

wiceprezydentem, który mnie zaangażował, ale żadnego zobowiązania nie dotrzymał. Ale kiedy, po latach znalazłem te stare zdjęcia w swoim archiwum z czasów „szefowania” w Stołecznej Estradzie poczułem się jednak wzruszony

Zbigniew Adrjański

ps. Zdjęcia pochodzą z mojego archiwum

Życie stawia nam zadania, które wydają się być ponad nasze siły. Nie  jest to jednak prawda. Jesteśmy silni, wewnętrzna siłą, która każe nam przetrwać najtrudniejsze momenty naszego życia, życia naszych bliskich.

Tato zmarł w szpitalu w dniu 29.08.2014 r. Bardzo cierpiał. Nie wiedziałam, że ta choroba daje takie objawy, których my  nie możemy sobie nawet wyobrazić. Dlatego ostatnie trzy tygodnie były  szalenie trudne zarówno dla Ojca jak i dla nas.

Pogrzeb odbył się w dniu 4.09.2014 r.

Odpoczywaj w Spokoju!

Kochany Ojcze, Dziadku, Pra Dziadku