Po udanych dla Polski Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie 1996 , Zbigniew Sikora z Prezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego, Andrzejem Szalewiczem i Prezesem Polskiego Związku Badmintona Jadwigą Ślawską Szalewicz,

Zbyszka Sikorę poznałam wiele lat temu. Studiowaliśmy razem na naszej ukochanej uczelni Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, którą ukończyłam w roku 1972 a Zbyszek dwa lata później. On umiłował szermierkę i wiele lat był zawodnikiem sekcji szermierczej AZS AWF Warszawa, ja w tym  samym czasie  i w tym samym klubie trenowałam judo. Trenerami sekcji szermierczej byli znakomici  nauczyciele fechtunku  Zygmunt Fokt, Zbigniew Skrudlik,  Jerzy Wężowski, Zygmunt Składanowski i Piotr Stroka.

Trenerem sekcji judo , którą nazwaliśmy AZS „Siobukai” (droga do sukcesu) Warszawa, był Jan Ślawski trener klasy mistrzowskiej a od roku 1968 mój mąż.  Judo  było wtedy  naszym sportem rodzinnym, który ja zaczęłam uprawiać na początku 1965 r. mój brat Zbyszek Mazanek chyba rok czy dwa później. Razem studiowaliśmy na Akademii Wychowania Fizycznego, kończąc ją  z tytułami magistrów i  dyplomami  trenerów II

Przyjęcie w ogrodach prezydenckich po Igrzyskach w Atlancie z Krystyna Lipską _Prezesem Klubu AZS-AWF Warszawa,
redaktorem Włodzimierzem Szaranowiczem i Kajetanem Broniewskim

klasy w judo.   W tym też czasie pracowałam w Polskim Związku Judo ucząc się przyzwoitej pracy, zgłębiając tajniki administracji sportu w związkach sportowych i instytucjach nadrzędnych. Janek  Sekretarz Generalny Polskiego Związku Judo od kilkunastu lat, był niezwykle wymagającym szefem, te trzy lata, które spędziłam w judo trudno było nazwać wakacjami, raczej ciężką harówką, gdyż mój przyszły mąż nie uznawał odwalania roby. Kochał

Uniwersjada na Sycylii (1997) Zbigniew Sikora z prof. Ryszardem Żukowskim (AWF Warszawa) i prof. Zbigniewem Mroczyńskim (AWF Gdańsk)

porządek, rzetelność, dokładność i tego wymagał od swoich pracowników. Dzisiaj po latach mogę powiedzieć, że to on nauczył mnie sportu, pracy na rzecz innych, społecznikostwa a także szacunku dla innych. Był nie tylko znakomitym trenerem ale także nauczycielem i szefem.

W sekcji judo trenowały tylko dwie kobiety Alicja Wróblewska i ja, dlatego Janek postanowił, że nasze treningi będą odbywały się  w ramach pierwszej  grupy  seniorów, z których wielu było wówczas członkami kadry narodowej Polskiego Związku Judo oraz Akademickiego Związku Sportowego.  Od momentu rozpoczęcia  treningów judo  pomagałam Jankowi w prowadzeniu sekcji, następnie zostałam  kierowniczką i funkcję   pełniłam przez sześć lat.  O sekcji judo, o wspólnych pasjach, o wielu zawodnikach światowej sławy, o spotkaniu wybitnych ludzi, trenerów napiszę osobne opowiadanie,

Uniwersjada na Słowacji (1999) Zb. Sikora z Łukaszem Kruczkiem złotym medalistą w skokach narciarskich.

gdyż wszyscy oni wymagają należytych wspomnień , przywołania pięknych kart historii nie tylko AZS AWF Warszawa ale też historii polskiego sportu.

Po trzecim  roku AWF  urodziłam córkę Agnieszkę(1970)  i musiałam kompletnie zreorganizować swoje życie, gdyż postanowiłam ukończyć studia

złota odznaka Polskiego Związku Badmintona dla Zb.Sikory

terminowo, pracowałam ,bo  jedna pensja nie wystarczała na utrzymanie naszej trójki.  Zrezygnowałam  z judo, z treningów a także z prowadzenia sekcji AZS AWF Warszawa.  Po prostu nie miałam aż tyle czasu. Wszystko udawało się ale tylko dlatego, że pomagała mi mama.

Złota drużyna floret mężczyzn Monachium 1972, od lewej Lech Koziejowski, Witold Woyda, Zbigniew Skrudlik trener, Marek Dąbrowski, Jerzy Kaczmarek

W czasie studiów  przeszłam do pracy w  Departamencie Sportu Głównego (1968-1973)  Komitetu  Kultury Fizycznej i Turystyki.  Skoro tak, to jak  się znalazłam w Polskim Związku Szermierczym zapytacie.  Bardzo prosto. Jerzy Pawłowski ówczesny szablista wszechczasów, szablista trzydziestolecia, który był  Prezesem PZS zaproponował mi  pracę i tak w rok po ukończeniu studiów znalazłam się w Biurze PZS w Warszawie, mieszczącym się przy ul. Mazowieckiej 2/4.  To było dla mnie wielkie przeżycie i wielkie wyróżnienie. Młoda dwudziestosiedmioletnia  kobieta  awansowała na sekretarza generalnego prestiżowego Związku.  W tym momencie  rozpoczyna się nasza  długa znajomość ze Zbyszkiem Sikorą na platformie wspólnej pasji  -sportu.

od lewej Krzysztof Grzegorek trener kadry narodowej w szabli Andrzej Gottner trener kadry narodowej we florecie Zbyszek Sikora zastępca Szefa Misji Olimpijskiej IO Seul 1988

Pracując w szermierce  poznałam  wielu zawodników, sławy sportu szermierczego takie jak: prof. Zbigniew Czajkowski –świetny zawodnik startujący we wszystkich kategoriach (szabla, floret, szpada ) wielki trener, wychowawca wielu medalistów olimpijskich, medalistów mistrzostw świata, obecnie 93 letni pan, któremu poświecę osobny wpis, ze względu na bardzo ciekawą historię życia nie tylko sportowego , a także fakt, że korzystałam z jego mądrości porad i umiejętności trenerskich w budowaniu planów szkoleniowych, gdy pracowałam i prowadziłam Polski Związek Badmintona; wspaniały  prof. dr hab. Wojciech Zabłocki, adwokat  Ryszard Parulski, Henryk Nielaba,  Jerzy Wężowski,  Zbigniew Skrudlik , Andrzej Piątkowski, Henryk Nowara,  Marek Poznański, Tadeusz Kostrzewa, Barbara Wysoczańska, Kamila Składanowska,  Renata Popek,  Delfina Skąpska,  Halina Balon,  Marek Dąbrowski, Jerzy Kaczmarek, Lech Koziejowski, Witold Woyda, Elżbieta Cymerman Franke, Egon Franke, Jerzy Pisula, Marian Sypniewski,   Adam Krzesiński, (dwukrotny medalista olimpijski, obecny Sekretarz Generalny Polskiego Komitetu Olimpijskiego), Andrzej Gottner,  Adam Kiss-Orski,  Aleksander i Włodzimierz Wójcicki, Czesław Wojciechowski oraz wielu znanych i podziwianych trenerów fechmistrzów, którzy najpierw pracowali  w polskich klubach trenując późniejsze sławy szermiercze, bo w końcu wyjechać i tworzyć polską szkołę szermiercza za granicami kraju.  Pracując w Klubie poznałam trenerów szermierki   AZS AWF Warszawa: Stanisława  Spyrę, Stanisław  Krucińskiego,  Włodzimierza Strzyżewskiego ( późniejszego założyciela Polskiego Związku Ringo), Zygmunta Fokta,  Zygmunta Składanowskiego, Jerzego Piaseckiego, Jerzego Sobola, Andrzeja Dominiaka, Ryszarda Wortmana, Ziemowita Wojciechowskiego, Jerzego Konczalskiego, Leszka Martewicza, Dariusza Wódke, Mariusza Kosmana, i kierownika sekcji AZS AWF Warszawa w latach 1985 -1990 Zbyszka Sikorę.   Był on częstym gościem w PZS a w chwilach szczególnie trudnych, gdy nawał pracy sięgał zenitu pomagał mi w Biurze.

Nasze kariery rozwijały się niemal równolegle.

dr Stanisław Stefan Paszczyk

Zbyszek po ukończeniu studiów(1974)  zaczął pracować  w resorcie kultury fizycznej, aby w końcu  zostać wicedyrektorem Departamentu Sportu  (1985-1991)  najpierw w Głównym Komitecie Kultury Fizycznej i Turystyki (1985-1987), następnie w Komitecie ds. Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej (1987-1990), którego Przewodniczącym był Aleksander Kwaśniewski.

W czasach Jego pracy  na stanowisku wicedyrektora  miałam z nim ścisły kontakt, gdyż wszystkie merytoryczne sprawy związku sportowego należały do zakresu obowiązków Zbyszka. Spotykaliśmy się w biurze przy ul. Świętokrzyskiej i trudno nazwać te rozmowy łatwymi. Był wymagającym szefem, ale znając Go wiedziałam, że muszę być szczególnie przygotowana do obrony swoich propozycji związanych z badmintonem. Każdą niespójność w programie szkoleniowym Zbyszek wyłapywał, umiał zadawać pytania na które trzeba było w lot odpowiadać, i nie było szans na odpowiedzi niezasadne. Merytorycznie uzasadnione programy były akceptowane, na „bujanie w obłokach „ i niekompetencję nie było przyzwolenia. O sporcie wiedział wszystko, i chciał aby każda z osób reprezentujących swoją dyscyplinę podchodziła do pracy poważnie, skoro decydowała się przyjść na rozmowę, konsultację, czy też po poradę  z  proponowanym  programem  szkolenia, lub  zmianami,  musiały one wynikać  z logiki następowania jednego po drugim zadania szkoleniowego.

Podczas uroczystości w Pałacu Prezydenckim (2000)– Zbigniew Sikora wiceprezes ZG AZS, Zbigniew Pacelt Dyrektor Departamentu Sportu

Zbyszek ukochał sport i z perspektywy lat mogę powiedzieć, że był praktykiem (trenerem  klasy  I w szermierce) i teoretykiem wychowania fizycznego. Muszę się przyznać, że  oprócz wiedzy wyniesionej z AWF mieliśmy tego samego  mentora, wielkiego znawcę  sportu, trenera lekkiej atletyki,  największego  pasjonata sportu dr Stanisława Stefana Paszczyka a także innych jak Janusza Koszewskiego, Tadeusza Szlagora, Józefa Pachlę, Teodora Kocerkę, Janka  Ślawskiego  i  Jarosława Paszkiewicza.

W latach 1980-1990r. Zbyszek pełnił funkcje Sekretarza Sztabu Olimpijskiego  przy  Komitecie do Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej  a także był zastępcą szefa Misji Olimpijskiej Seul 1988.

Jako znakomity praktyk i teoretyk  współtworzył z dr  Stanisławem Stefanem Paszczykiem  „Program Przygotowań Olimpijskich do Igrzysk 1980, 1984, 1988 i 1992. Kochając sport akademicki i pracując społecznie  w AZS AWF Warszawa , został wiceprezesem Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego (1994-2000).We wrześniu 1994 r. opracował „Program Kierunków i Rozwoju Sportu Wyczynowego w AZS w latach 1995-2000”.

Wspólnie z prof. Henrykiem Sozańskim opracowali „Strategię Rozwoju Sportu w Polsce do roku 2012” dla Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu Warszawa 2005.

Zbyszek Sikora jest współautorem książki „Kierunki Rozwoju Sportu Olimpijskiego” wydanej przez Bibliotekę Trenera COS 2004.

W życiu wszystko dzieje się po coś, nie ma  żadnego przypadku. W roku 1991 po przełomie polityczno- ekonomicznym, gdy jeszcze wszyscy cieszyliśmy  się wolnością, gdy marzyliśmy  o naszym dobrobycie o wielkich karierach, Zbyszek założył,  na przekór wszystkim i wszystkiemu prywatną  Firmę Wydawniczą  „Estrella”.

Oczywiście korzystałam  z Jego usług, współpracowaliśmy  przez kolejne lata,  w tym czasie byłam  już Prezesem Polskiego Związku Badmintona i potrzebna była  pomoc firmy, która zajmuje się wydawnictwami, drukiem, projektami graficznymi różnych niezbędnych  materiałów, papieru firmowego, programów zawodów, książek specjalistycznych i innych materiałów dzisiaj nazwalibyśmy je propagandowymi.   Firma „Estrella” istnieje do dzisiaj i powiem szczerze, rozrasta się i na sportowym rynku wydawniczym ma twardą pozycję.

Zaproszenie

I właśnie od Zbyszka Sikory z Jego Firmy otrzymałam zaproszenie następującej treści:

Klub Sportowy AZS-AWF Warszawa, Wydawnictwo „ESTRELLA” zapraszają na promocje książki    „AZS-AWF Warszawa 1949-2009”

która odbędzie się w czwartek  24.04.2014 r. o godz.14.00 w Centrum Olimpijskim im. Jana Pawła II ul. Wybrzeże Gdyńskie 4, parter.

Ale o tym spotkaniu i o promocji książki napiszę  w kolejnym wpisie- wspomnieniu, na które już dzisiaj wszystkich zapraszam.

wisteria alba

O moim ogrodzie napisałam wiele postów, wiele zdjęć umieszczałam, dzisiaj pokażę tylko kilka przykładów jak go zmieniam, jak przygotowuję go do prawie samoobsługowego kawałka ziemi zwanego przed ogródkiem. Wiele lat upłynęło od momentu, gdy posadziłam tu pierwsze rośliny; wiele lat również upłynęło, gdy i te i inne trzeba było przesadzić, gdyż wybrane przeze mnie miejsca nie były dla nich odpowiednie. Dzisiaj tamte sadzonki są już odrośnięte, część znalazła swoje właściwe miejsce w ogrodzie za domem, a pozostałe byliny postarałam się tak uporządkować, aby przez cały letni sezon kwitły jedne po drugich.

Pamiętacie zapewne pokazany przeze mnie ogród z dnia 18 kwietnia tego roku.

Dla tych, którzy chcą zobaczyć ponownie :

http://www.okiemjadwigi.pl/kwitnacy-ogrod/

Jak widać pełno w nim tulipanów, czerwono- żółtych, żółto- czerwonych, kwitły wtedy też szafirki, żonkile a także krokusy? Dzisiaj tulipany zmieniły się w sterczące badyle, którym żółkną liście, żonkile zostały poucinane, na rabatach pozostały tylko liście, które ułatwiają kumulację niezbędnych składników w cebulkach. Pozostaną na rabatach jeszcze, co najmniej 10 dni, następnie zostaną pościnane, a cebulki tulipanów wyjęte z ziemi, będą schły w skrzynkach i czekały do października, kiedy znowu posadzimy je na rabatach. Takie prace ogrodnicze bardzo pomagają w „złapaniu” linii, pozbywamy się kilku kilogramów a do tego pracujemy na świeżym powietrzu. Ale niestety musimy patrzeć przyszłościowo, oczywiście ja piszę o sobie, gdyż, co roku jakoś tak niezauważalnie przybywa mi lat a sił ubywa. Jednak za nic nie mogę sobie

jak co roku fuksje zachwycają kwiatami

wyobrazić ogrodu bez kwiatów, krzewów, bylin i drzew. Więc cały czas kombinuję, co posadzić, aby ogród cieszył oczy nawet wtedy, gdy sił zabraknie. Oczywiście, proces zmian w ogrodzie to nie tydzień, miesiąc, czy dwa. Zmieniam swój ogród od jakiegoś czasu. Pewnie jeszcze potrwa zanim osiągnę wymarzony przeze mnie ogród „bezobsługowy”. Nie znaczy to, że w ten sposób zawiadamiam was, o mojej słabości. Wcale! Pokazuję tylko, jak możemy przygotować ogród, aby pomimo braku sił, mógł zachwycać gospodarzy i odwiedzających nas gości.

orliki niebieskie

W tym roku w moim ogrodzie króluje kocimiętka, czyli Nepeta Fassena. Kilka słów o kocimiętce, uzyskanych ze strony www.swiatkwiatów.pl

Kocimiętka to znany wabik na naszych czworonożnych, futrzastych przyjaciół. Ze względu na zawartość olejków eterycznych, których zapach jest atrakcyjny dla kota, te zwierzaki wprost za nią przepadają. Jednak kocimiętka odznacza się także innymi walorami, które sprawiają, że z chęcią uprawiamy ją w swoich ogrodach. Roślina jest niezwykle dekoracyjna i bardzo łatwa w pielęgnacji a także wytrzymała.

pozostałości po tulipanach i w oddali kocimiętka

Fioletowy urok kocimiętki.

Roślina pochodzi z rodziny wargowych. Należy do niej aż 150 gatunków, które w naturalnym środowisku rosną w rejonach Europy i Azji, tam, gdzie panuje klimat umiarkowany. W naszym kraju można spotkać dziko rosnąca kocimiętkę, jednak nie jest ona zbyt efektowna wizualnie. Ogrodnicy podjęli, więc starania by stworzyć odmianę nadającą się do ogrodów. Tak powstała kocimiętka Faassena. Obecnie jest uznawana za jedną z najpiękniejszych odmian, które możemy mieć we własnym ogrodzie..”

I tę właśnie odmianę kocimiętki posadziłam w tygodniu, który się właśnie kończy. Kiedyś, gdy byłam w Anglii w ogrodach Wisley a także w Taton Park, podziwiałam rabaty obrzeżone pięknymi niebiesko fioletowymi wysokimi roślinami, które tworzyły przepiękne wykończenie całości. Nie myślałam wtedy o tym, że kiedyś będę miała własny ogród, i uda mi się posadzić kocimiętkę. Nie wiedziałam, że podziwiana przeze

krzewuszka czyli wejgela cudowna

mnie roślina tak się nazywa. Wstyd przyznać, ale byłam przekonana, że to lawenda. W związku z tym któregoś roku zakupiłam chyba ze sto doniczek z lawendą, posadziłam z nadzieją, że będzie pięknie kwitła, ale niestety, zima była sroga, lawenda wymarzła, a pozostałe dwa krzaczki zmarniały tak, że wszystko trzeba było wyrzucić. Takie chwile przeżywają pewnie wszyscy początkujący ogrodnicy. Również ja.

Dzisiaj brzegi moich rabat obsadzone są kocimiętką, i przyznać muszę, że nie upłynęło zbyt wiele czasu od ich posadzenie a rośliny wyglądają pięknie. Zaczęły już kwitnąć, ponieważ jest piękna pogoda spodziewam się, że za miesiąc będą „wylewały się z rabat” a roje pszczół będę zbierały nektar, gdyż Kocimiętka Fassena jest miododajna, a zbiory z jednego hektara to 200 kg miodu. Wiedzieliście?!

Część posadzonej kocimiętki otrzymałam w prezencie od Małgosi, zaś brakującą

rododendron

dokupiłam w gospodarstwie ogrodniczym Krystyny Kolowca http://www.roslinydoogrodu.pl/

Oprócz kocimiętki rosną róże, ale takie zupełnie zwykłe, czyli rosa rugosa róża pomarszczona, która związana jest z moimi wspomnieniami wakacyjnymi, gdy wyjeżdżałam nad morze a ona rosła sobie przy drodze i

przedogródek Małgosi

wspaniale pachniała. Rosa rugosa, lilie azjatyckie i orientalne, poza tym miodunka, którą również posadziłam w tym roku, a którą otrzymałam od Małgosi. Rośnie szybko i pięknie kwitnie. Jej liście zachwycają zielenią nakrapianą białymi plamkami.

U Małgosi obficie rozsiała się w ogrodzie, dlatego trzeba było pousuwać nadmiar roślinek, a ja na tym skorzystałam.

Zresztą miłość do kocimiętki też zaszczepiła we mnie Małgosia, której przedogródek przy ulicy jest obsadzony i kocimiętką i miodunką, goździkami a także innymi pięknymi roślinkami skalnymi. Dla mnie to wzorcowe nasadzenia, chociaż przed domem, jednak dla wszystkich.

przedgródek Małgosi

Warto propagować taki rodzaj zagospodarowania terenu przed domem, aby cieszył oko przechodniów, bo ogród za płotem chociaż bardzo piękny , bardzo często nie jest widoczny.

Zresztą popatrzcie na zdjęcia.

Zapraszam do ogrodu.

szparagi białe

Od kilku dni prawie we wszystkich sklepach oraz na straganach z warzywami wyłożono pęki pięknych szparagów, i tych zielonych  i tych białych. Byłam w Biedronce, Lidlu i Kauflandzie, wszędzie są, piękne i wcale nie drogie od 3,99 do 5,99 zł. Przypominam wszystkim sezon szparagowy trwa krótko, za krótko, a szparagi są bardzo wartościowe i nietuczące.

O szparagach pisałam już kilka razy. Dla tych, którzy nie czytali podaję linki:

http://www.okiemjadwigi.pl/sezon-szparagowy-otwarty/

http://www.okiemjadwigi.pl/kochajmy-szparagi/

Wiemy już, dlaczego powinniśmy jeść szparagi, w końcu w maju możemy wreszcie oczyścić nasz organizm od różnych nagromadzonych toksyn, a to zielone warzywo bardzo nam w tym pomoże.

zielone szparagi pieczone z szynką

Podawałam już przepisy na szparagi pod beszamelem, szparagi pieczone polane oliwą, sokiem z cytryny, posypane skórką z cytryny, wstawione do gorącego piekarnika (180) i przez 15-20 minut pieczone, podawałam przepisy na zupę-krem. Dzisiaj podam jeszcze jeden przepis na szparagi obsmażane na dużej patelni.

Zielone szparagi myjemy, obłamujemy ich końce w miejscu, w którym dają się złamać (najprostszy sposób obierania szparagów) możemy je pociąć na krótsze 4 centymetrowe kawałki ( w zależności, jaką patelnią dysponujemy), przygotowujemy kilka szalotek, obieramy, siekamy, wrzucamy szalotki na rozgrzaną oliwę, podsmażamy szalotki, wrzucamy szparagi, smażymy pod przykryciem 8 minut i to wszystko, podajemy i rozkoszujemy się wspaniałym smakiem.

Inny sposób na szparagi podał nam Jacques Pepin w swoim programie” Miłego gotowania”. Uwielbiam jego prostą a jednocześnie wykwintną kuchnię, przepisy, jakie podaje, gdyż wszyscy mistrzowie starają się pokazywać siebie z jak najlepszej a jednocześnie trudnej strony gotowania. Potrawy maja pięknie wyglądać, być wytworem ich fantazji, natomiast Jacques – Francuz z pochodzenia, który gotowanie ma we krwi, gdyż, jako mały chłopiec pomagał

pieczone szparagi

rodzicom w ich restauracji w Lyonie. Później uczył się u najlepszych mistrzów, poznał także Julię Child ( żonę dyplomaty amerykańskiego, który  po wojnie pełnił służbę we Francji, mieszkał w Paryżu a Julia uczyła się gotować w słynnej szkole paryskiej , napisała książkę kucharską wydana w USA). Jacques Pepin obecnie mieszka w USA i uczy Amerykanów smacznej, prostej i szybkiej kuchni.  Tyle o Jacques Pepin, my zaś zapoznajmy się z przepisem polecanym w jednym z jego programów, oczywiście przepisem na szparagi:

Szparagi z kiełbaską chorizo

Składniki: szparagi zielone ilość zależy od ilości osób, którą zaprosimy na to pyszne danie, 3-4 łyżki dobrej oliwy, 1 szklanka kawałków kiełbaski chorizo ( można kupić w Lidlu, Kauflandzie, można sprawdzić też Biedronkę). Podaję wam te informacje, nie, dlatego, że wpis ten jest sponsorowany, wcale, podaję, aby wszystkie panie domu wiedziały, że takie danie mogą zrobić same, i nie muszę zbyt daleko od domu szukać kiełbaski chorizo, która jest tradycyjną kiełbaską hiszpańską, robioną z wieprzowiny, o charakterystycznym zapachu.

szparagi po obraniu

1,5 szklanki pokrojonego w kostkę chleba (wykorzystujemy w ten sposób stary chlebek) może być pokrojona bagietka nieco postarzała,

szklanki migdałów w osłonkach, trochę soli i świeżo zmielonego pieprzu

Wykonanie: łodygi szparagów kroimy na 4 centymetrowe kawałki, na ostrym ogniu rozgrzewamy patelnię, wlewamy oliwę, wrzucamy chorizo, szparagi chleb i migdały. Podsmażamy pod przykryciem jakieś 6 minut, mieszamy drewniana łopatką, lub pięknie podrzucamy patelnie uważając, aby produkty z niej nie wyskoczyły.  Wszystko ma się zrumienić dokładnie ze wszystkich stron. Doprawiamy solą i pieprzem i podajemy najlepiej na ciepłych talerzach wyjętych z rozgrzanego piekarnika.

Kolejny przepis na szparagi:

Zielone szparagi, boczek  lub szynka i jajka w koszulkach

mango

Obrane szparagi polewamy oliwa, posypujemy przyprawa prowansalską, wykładamy do żaroodpornego naczynia, smażymy boczek wykładamy na szparagi, przykrywamy naczynie, wstawiamy do rozgrzanego piekarnika (200) na 10 minut, w międzyczasie gotujemy jajka w koszulkach ( na wrzącą wodę wrzucamy jajka, chwilę czekamy i wyjmujemy łyżką cedzakową, wykładamy na gorące szparagi, danie gotowe. Ponieważ ja do wielu potraw dodaje parmezan, wierzch posypuje startym serem parmezanem (można kupić w Lidlu).

Mam nadzieje, że zachęciłam panie do przygotowania szparagów. Dzisiaj u mnie będzie zupa szparagowa z białych i zielonych szparagów oraz gotowane szparagi pod

przygotowuję zupę z białych i zielonych szparagów

beszamelem.

Przypominam sezon szparagowy trwa krótko tylko do początków czerwca, a później znowu rok czekania. Podaje również linki do strony Bea w kuchni, która przygotowuje pyszne dania ze szparagów:

http://www.beawkuchni.com/2014/05/ciasto-na-pierogi-ravioli-doskonale-bez-jajek.html

http://www.beawkuchni.com/2014/05/w-kulinarnym-raju.html

http://www.beawkuchni.com/2014/05/zielono-mi-koktajl-smoothie-i-o-dietach-slow-kilka.html

Dla tych, którzy dotrwali do końca wpisu podaję moja wersję koktajlu owocowego:

Mango dwa lub trzy owoce (dojrzałe), ostatnio takie pyszne kupowałam w Biedronce, jednak nie są zbyt tanie, bo kosztują trzynaście lub czternaście złotych, jednak mają wiele odżywczych składników, które nam się przydadzą po zimie, aby oczyścić nasz organizm z toksyn, wiec warto kupić. Poza tym zapach i smak rekompensuje wydatek.

mango, truskawki i wiórki imbiru

Koktajl owocowy z mango i truskawek

500 g truskawek, 2-3 mango, dwa centymetry świeżego imbiru, jeżeli ktoś chce może dodać sok z pół cytryny,

Wykonanie: truskawki myjemy (ja zawsze myję w gorącej wodzie przelewając truskawki na sicie), mango obieramy, kroimy wzdłuż pestki na plastry, (uwaga świeże miękkie mango jest bardzo soczyste, należy ten zabieg wykonywać nad talerzem, aby nie stracić soku), truskawki i mango wkładamy do blendera malaksera, opcjonalnie dodajemy sok z cytryny, miksujemy, oto cała robota. Taki koktajl możemy podawać w szklankach, można też podać na śniadanie w miseczce zalewając nim płatki śniadaniowe, lub otręby żytnie, będzie pysznie zdrowo i pożytecznie. Smacznego!